Czarny sweter dla syna

Właśnie już od tygodnia jest ukończony a nie pokazałam go Wam jeszcze. Tymczasem już następny jest zaawansowany. Zatem zdjęcia tego zrobionego. Czerń - jak to czerń, wredna do sfotografowania. Wszystkie zdjęcia rozjaśniłam bardzo, aby było widać wzór geometryczny.Inny jest na korpusie a inny na rękawach.

 Ręczna robota na drutach.

Oglądając zdjęcia ma się wrażenie, że góra jest nazbyt szeroka, jakby "bufiata". Ale to tylko złudzenie. Choć syn a tak mało w domu, że jeszcze nie przymierzył, ale widziałam na moim ślubnym osobistym. I jest OK.

Dla wszystkich osób, które mają już kłopoty z oczami - polecam robienie latem z czarnej włóczki.Jest długo dobre światło dzienne i można "machnąć" całkiem spory kawałek za jednym przysiadem.

Kto może - niech mi wybaczy, że prawie nie pisze komentarzy. Obiecuję, że to się zmieni, choć nie wiem kiedy. Może do końca wakacji prawie mnie nie będzie u Was. Mam tak minimalny dostęp do komputera, że ciągle muszę wybierać, co pilniejsze. I serce mnie boli, bo dostałam prawie 250 zdjęć z Niemiec, a nie ma kiedy ich obejrzeć nawet! A co dopiero pokazać Wam cuda i dziwy okiem aparatu! I zaległe zdjęcia z Islandii tez czekają... Pewnie trzeba będzie zimą po kilka sztuk - dla wspomnienia lata...

Ciepluśko i serdecznie pozdrawiam i buziaki rozdzielam całkiem nieskąpo.

Anny, Hanny - Anusie i Hanki - dla Was z okacji imienin

z serdecznymi życzeniami doświadczenia pięknej miłości i głębokiej przyjaźni. 

Wszystkiego dobrego Kochane Solenizantki!

No to koniec!

Nie mogę ich przestać lubić. Wy też? 

Zainteresowanych informuję, że właśnie ukończyłam 

część I opowieści obyczajowej pt.

"Na końcu Kasztanowej Drogi".

Można ją sobie poczytać 

http://czas-i-ja.blogspot.com 

A ponadto robię na drutach korzystając ze słońca, bo materia jest strasznie czarna - włóczka - znaczy się.
Pewnie przez tydzień będę wędrować po Waszych blogach Zaległości mam ogromne! Wręcz niebotyczne!
A ponadto nic się u mnie nie dzieje.
I jeszcze zdjęć dużo mam, ale nie obrobionych, cudnych takich!
Zdradzę - fordy islandzkie.
Pokażę Wam kilka przy okazji innej melodii. 
Zawsze można chwilę posłuchać czytając posta.
Buziaki dla wszystkich, co tu zaglądają - a co, nie będę skąpa!

Dwa tygodnie lipca - minęly...:(((

 Tak ostatnio u mnie wspomnieniowo.

"Wesoła myśl

Swobodna dłoń"

to strój to życie górala!"

Dawno mnie nie było...Dawno, dawno.

Wakacje dostałam niespodziewanie, druty do mnie wróciły,

pokazywałam na FB moją ostatnią robótkę - czarną jak skrzydła kruka.

Syn będzie miał nowy sweter. 

================

Ze spraw zaległych - jak z kronikarskiego obowiązku melduję, że odwiedziła mnie Ania Śmi,

znana niektórym z FB. Nie mam zdjęć. Żałuję. A było co pokazywać, bo przyjechała z dwoma facetami - mężem i synem. Sama filigranowa i drobniusieńka, a mężczyźni z zawrotnym poczuciem humoru! Trzask - prask i była godzina druga w nocy!

Zatem jeszcze piłyśmy kawę drugiego dnia -

- ale prawda jest taka, że zostałyśmy zdominowane przez czterech chłopów - ot, co!

 A poniżej upominki przywiezione przez Anię. Było jeszcze szkło, ale tego już nie pokażę.

Ten maleńki motylek niesamowicie mnie urzekł.

Jeszcze nie mam pojecie, co z nim zrobię, ale musi to być jakieś znaczące "coś".

 ==============================

Potem były przygotowania do imprezki. Goście rewelacyjnie dopisali. 

Miałam nawet Kogoś ważnego z Walii!

Poniżej dwa ciasta przed ostatecznym wykończeniem.

Było także mięsko.

Zakwitły dla mnie wszystkie amarylisy!

Dostałam także obraz. Ten w jasnych ramach.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie! 

Dziękuję za przesympatyczne komentarze. 

Wracam do żywych!