Jeszcze jestem, nawet mam się dobrze, ale drutki nie pasują na razie do ręki!

Ostatnio nie pasują...

Ale muszą zacząć pasować, bo włóczkę ktoś kupił i w poniedziałek ma do mnie pocztą wysłać...

Będzie  - DO ROBOTY!

A na razie moje stworki - potworki, kilka sztuk dla zabawy, gdyż te, które robiłam w okolicach Wielkanocy 

już dawno daleko w świecie...

Napisałam następne opowiadanie, pt.

"Chaos - czyli miłość na Facebooku"

- jest osiągalne w ośmiu odcinkach  

KLIK - odcinek I

Albo można tak 

http://czas-i-ja.blogspot.com/

wejście na najnowszą stronę. 

Strasznie dużo czytania, wzruszania, może nawet kapka łez...

Jak piszę - to zawsze się strasznie napłaczę:)

A teraz już mogę się śmiać.

Czekając na dzikie gęsi.. A one, skubaniutkie, przelatują wtedy, gdy nie jestem uzbrojona w aparat fotograficzny! I wcale nie lecą na południe - ich droga wiedzie na zachód, taki z lekkim południowym odchyleniem :)

Wieczorne niebo nad Choszcznem.

W zasadzie jakie wieczorne?

Dopiero 19:00 !

Zdjęcia tylko troszeczke rozjaśnione.

A niebo w różnym kolorze.

Nie mam pojęcia, od czego to zależy. 

Może od tego, jakie światło pada na obiektyw?

 
Samoloty odrzutowe nad Choszcznem latają .
Po Waszym niebie też?

A na moim drugim blogu jest drugi odcinek "Chaosu..."

http://czas-i-ja.blogspot.com/2011/10/chaos-czyli-miosc-na-facebooku-czesc.html

 Miłej lektury życzę... 

Życzenia, kartki, kwiaty, prezenty i....zachody słońca w Choszcznie

Przypuszczm, że niedługo ktoś mnie zastrzeli, albpo w inny sposób pozbawi życia - bo robię się niesłowna! Nie odpowiadam nawet na komentarze - a swoich to już całkiem u Was nie piszę. O cierpliwość i wybaczenie proszę. Kiedyś sie poprawię - mam póki co takie przeświadczenie. 

A teraz bajeczny zachód słońca z mojego okna - bez poprawiania kolorów!

Powyżej - zachód słońca odbity w szybie...

Ta karteczka jest od Irenki  St. - a życzenia...miodzio!

Podziękowania i serdecznosci dla wszystkich, którzy o mnie ciągle jeszcze pamietają i tu zaglądają. 

Chaos - czyli miłość na Facebooku

Tak sie nazywa moje nowe opowiadanie i na razie jest część pierwsza, a spodziewam się, że bedą przynajmniej cztery. 

Zły dzień.

To jest mój mąż.

A na tym zdjęciu jesteśmy razem.
Mąż miał wczoraj zły dzień.A skupiło się na mnie.
Za karę pokazuję go na blogu, niech ma!
Żartuję. Już mi przeszło, tylko jeszcze ciągle jestem bardzo zmęczona.

Otóż mój mąż jednego dnia zebrał wszystek winogron z działki. Nie licząc tego, co rozdaliśmy i zjedliśmy - ciągle było kilka naczyń wypełnionych kiściami winogron. I ja to wczoraj osobiście pomyłam, obrałam z gałązek, przepuściłam prze sokownik - 15 litrów soku.Na koniec ręce nie chciały mi odrywać jagódek... A mój mąż pyta mnie, czemu od razu do słoików nie robię. - A gdzie ty tu widzisz słoiki??? - powinnam ryknąć, a tylko zaszemrałam łagodnie, bo sił już brakło...- To czemu nie powiedziałaś, że są potrzebne słoiki?
Mój kochaniutki mąż nie wiedział, że do soków potrzebne są słoiki...
Nigdy nie robiłam soków do garnka, ale może i dobrze się stało, bo gdyby on te słoiki wczoraj, to zamiast koniec około  19., byłby za dwie godziny później.
Oczywiście "polazłam" później jeszcze na FB, ale nawet nie miałam siły pisać, tylko sie pogapiłam, poczytałam i tyle. A dziś znów muszę wracać do soków. Słoiki nadal nie gotowe....Tymczasem cała jestem połamana po wczorajszym...

Ten zły dzień męża :
Poprosiłam, by przestawił mi ciężką patelnie z zawartością na palnik z tyłu. Ale jakoś zapomniał podpalić pod nią gaz.A ja zauważyłam to półtora godziny później, gdy chciałam uszlachetnić mój gulasz i zakończyć jego gotowanie... No. To by było na tyle - obiad opóźniony o półtora godziny, dobrze, że zupę ugotowałam na czas.
Chyba to jednak był mój zły dzień...z przeniesieniem na dzień dzisiejszy...(

Łyk Niemiec

Mój najstarszy wnuk i najmłopdsza wnuczka - radość życia!

Podziwiam szyszeczki ustawione na sztorc!

U góry - "z tyłu".

Na dole - od frontu.

==========================================

Na Morzu Północnym jest maleńka niemiecka wyspa Helgoland, raptem 1 km 2 powierzchni.
Płynie się tam przez ok. 2,5 godz.
Wiele osób dopada choroba morska i pięknie kłaniają się Neptunowi...

Płynie się tam po to, by obejrzeć klif nazwany Wysioką Anną.

A na klifie mnóstwo ptaków.

Z bliska podobno całkiem "kurnikowy" zapaszek.

Mewy widać po powiększeniu zdjęcia.

Wytresowana - pozowała, jak zawodowa modelka!

Polecam powiększenie zdjęcia.

 Droga powrotna z Wysokiej Anny.
Jeszcze zakupy, bo tam jedyna strefa wolnocłowa...

...i już wysepka ledwie widoczna. Morze Północne akurat było spokojne .
Tylko skąd ten dymek?

Kilwater taki równiutki. Pożegnanie... z wyspą Helgoland. 

O niczym - taka bajka...:(

   Coraz mniej mnie na tym blogu. Można powiedzieć, że w czasie wolnym - po tym trzecim czarnym swetrze - to się teraz lenię.Nie mam "pomysła", co by tu dalej. A może mi się zwyczajnie nie chce? A tak dużo włoczki czeka... Najbardziej, to mi ta z kołnierzykiem jak "U Antoniny", namyślam się...

   Zainteresowanych informuję, że wyszły z pod mojej ręki trzy opowiadani. 

http://czas-i-ja.blogspot.com 

Są pod powyższym adresem. Najbardziej cieszy mnie czteroodcinkowa "Nineczka", ale co ja tam wiem... 

   Jest tez trochę wierszy Bronka zObidzy Kozieńskiego (trzy ostatnie posty) i mam nadzieję, że będzie jeszcze jeden pisany gwarą góralską - tylko najpierw muszę te wiersze zdobyć, co wcale aż takie łatwe nie jest. 

    Prócz tego zajmuję się zwykłymi babskimi sprawami (np. dżem z brzoskwiń).

  

    Dziś tylko mizernych kilka zdjęć z Niemiec. Z jakiegoś powodu nie umiem przenieść zdjęć do usługi Pikasa  i nie pokazuję Wam tego, co był chciała...

I wsiekam się też. Pomysł wprawdzie się zalągł w głowie, ale nie chce się skrystalizować, zatem czekam cokolwiek bezradna, bo ani go kijkiem, ani go marchewką, może flaszką??? Zawsze to też jakiś pomysł. 

Trojaczki - już za mną!

To zdjęcie jest rozjaśnione do granic możliwości. Ale za to widać dobrze wzory na swetrach - zrobionych na drutach osobiście przeze mnie.

Jakieś okropne plamy mam na obiektywie.Trudno!

A teraz zapowiada się totalne drutowe nieróbstwo, bo nic nie mam w planie.

Za to troszkę dzieje się na moim innym blogu, gdzie już po wejściu trzeba dodatkowo kliknąć 

na "czytaj więcej" :)))

Pod tym adresem są moje pisaninki - dla osób mających nieco więcej czasu.

Zapraszam. 

http://czas-i-ja.blogspot.com

 Ostatnio dodałam niezbyt długie opowiadanie pt. "Moja Janeczka".

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy znajdują chęci i czas, by mnie odwiedzać, czytać, oglądać i pisać.

Bardzo lubię komentarze - kto ich nie lubi!?

Serdeczności dla wszystkich moich gości!!!

Cd. Na Islandii - latem 2011

Do tej pory było łapanie zachodu słońca - i chmur było za dużo...

Oczywiście są to islandzkie fiordy - z "czuprynki" Islandii - jeśli ktoś pamięta kształt wyspy.

Czyste - do bólu - niebo!

A ja mam poprzestawiane sekwencje zdjęć...i mogę się machnąć..trudno...

Te dwa ostatnie zdjęcia powinny być jako pierwsze. 

Zupełnie nie wiem, czemu komputer za mną tak się bawi...

Gdybym miała jakiś sposób na niego...

Sweterkowo - osiągnęłam pachy w rękawach  (obu - bo robię jednocześnie).

Kadłubek w raz z plisą  - pozszywane, gotowe.

Serdeczności i osobiste słoneczka dla każdej osoby zaglądającej do mnie...Hej!