Baranki i inne niespodzianki...

   Przed 16. lutym zaczęłam robić pierwsze kurczaki. I do tej pory! A w nocy mi się przyśnił pan Jarosław z armatą skierowaną na Wawel.Dlaczego? Zdecydowanie wolę, żeby mi się śniły kury, nawet jak już na nie patrzeć nie mogę.W swojej rozpisce pominęłam trzy rodziny i dorabiałam znów kurki. Dla siebie nie mam ani jednej.Prawdę Janeczka napisała, że szewc bez butów chodzi.I będzie chodził, bo co ładniejsze żółcie już się wykończyły, a po nowe moteczki nie pójdę.Ale muszę się pochwalić ostatnim upominkiem.Dostałam od przyjaciółki baranka. A jakieś trzy lata temu też dostałam od niej baranka - tylko z innej formy.Na wszelki wypadek go nie zjedliśmy.Tak więc mam dwa baranki .Oto one:

A teraz jeszcze te moje ostatnie ogoniaste, wyślę je, choć nie ma mowy by doszły przed świętami, przepraszam...

I bardzo ważne - karteczka od Janeczki - ręczna robota - podziwiać proszę.