Dostałam...od Joli

Są jeszcze bez usztywnienia, ale skoro weszło mi w nawyk chwalenie się , a może nawet nie tyle  "się" co pracy innych - zatem pokazuję ostatnie podarunki od mojej Siostry Joli.
Powiedzcie same - zupełnie bez sensu jest, bym i ja sięgała po szydełko, skoro już jedna w rodzinie robi takie świetne rzeczy. Zostanę sobie przy drutach..

Mam też do pokazania swoje rzeczy,ale ciągle nie ma jak.
Porobiłam świetne golfy-szyjogrzeje, a mój syn nie chce robić za modelkę. Tymczasem golfy ładniej prezentują się na osobie, niż gdy tak leżą beznadziejnie puste.I jak na złość nie trafia się gość chętny do pozowania przed aparatem.Przy tych psikusach zimowych boję się wychodzić z domu do właściwej osoby do zdjęcia.
Nawet mój lekarz uznał to dla mnie za niebezpieczne i laboratorium przysłał mi do domu (pierwszy raz w życiu!).Oczywiście przesadzam.Była pielęgniarka pobrać mi krew.
Siedzę więc sobie deczko zła.Nie mogę wyjść z domu na włóczkowe zakupy. Nie umiem kupić przez Internet.Pierwsze -jedyne-i-ostatnie takie zakupy załatwiał mi mój syn, który jest teraz tirem gdzieś w Skandynawii, ojciec nie - ale matka trochę od zmysłów odchodzi... Jeszcze nie przywykłam...
Takie to właśnie rzeczy dzieją się u mnie.
Mało tego.Jakaś ze mnie jednak jest optymistka, skoro, z nudów chyba,właśnie wykończam drutowaną torebeczkę na lato - DLA SIEBIE.
Kiedy ja to wszystko Wam pokażę?